سفر

دارم ناخونام رو لاک میزنم. بعد از کلی مدت. دو تا دلیل داره. یکی اینکه پیپر رو سابمیت کردم. هرچند که حس رضایتم بهش صفره اما اینکه از لیستم خط خورد خوشحالم و حس سبکی دارم. حس میکنم یجورایی به آخر این چهارسال رسیدم و این مزخرفترین پروژه به حداقل نتیجه رسید. دو اینکه فردا تو راهم و ناخونام از حمل چمدون کمتر آسیب میبینه. نمیدونم چقدر خوشحالم ازینکه دارم میرم. هر چقدر نزدیکتر میشم به روز پرواز احساساتم گیج کننده تر میشه. اما میتونم بگم یکی از حسایی که دارم خوشحالیه و همین کافیه.