آدم بدون غم نمیشه

نمیشه که همه چی آسون باشه، حتی یه دونش هم نمیشه. انگار باید به سختترین شکل ممکن پیچ و تاب بخوره و بعد به دست بیارمش. یا حتی بدست نیارمش!

دیشب یه جمله قشنگ خوندم. "ما آدمها به سختیهای رسیدن به یه هدف علاقه نداریم، به تصور رسیدن به اون هدف علاقه داریم". خیلی رو من تاثیر گذاشت. البته همون حرف دل من رو خیلی قشنگ بیان کرد. نمود کامل این حرفو تو خیلی از اطرافیانم و خیلی وقتا خودم دیدم. خیلی وقتا فقط میشینیم فکر میکنیم که چقد خوب میشه فلان چیز اتفاق بیفته. و همینطوری منتظر میشینیم. و وقتی هیچی بدست نمیاریم، یا میگیم قسمت نبوده(اگه یکم مذهبی باشیم) یا هم اگه بتونیم میندازیم گردن یکی دیگه. ولی این وسط از خودمون پرسیدیم چقدر تلاش کردیم؟ چقد شاسته اش هستیم؟

میخوام یادم بمونه که هیچ چیز خوب راحت بدست نمیاد. با امید و آرزو دلمون خوش میمونه اما آرزو بدون تلاش دود مییشه میره تو هوا. 

خلاصه که به قول علی عظیمی عزیز، "راه بی پیچ و خم نمیشه". 

Memento...