"انسان"

+ تمام امروز درگیر هزاران فکر کوچیک و بزرگ بودم. مثه تمام این مدت. به این فکر کردم که ایا تمومی داره اصن؟ که روزی میرسه ما مثه یه جهان اولی زندگی کنیم، فکر کنیم، نفس بکشیم.که تهش همه اینا تفاوتا هم حتی خیلی پوچه. که ته تهش اصن چیه. سرم مثه یه اتشفشان فوران میکرد. انگار یه عینکی که زوم این و زوم اوت کنه روی همه چی. و تهش همه این فکرا با اینکه چقد تباهیم که انسانیم و چه انسانای تباهی ایم به پایان میرسه... تا فوران بعد. 

+ یه مستند رو شروع کردیم به اسم "our planet". خوش ساخت و جذابه. درست مثه یه داستان تو طبیعت حرکت میکنه و ته هر سکانس، ته داستان هر حیوون، ماهیت ویرانگر انسان رو یاداوری میکنه. که چقدر آگاهانه میکشیم و غارت میکنیم و عین خیالمون نیست. 

+ میدونی، هیچ نکته مثبتی در مورد انسان به چشمم نمیخوره این روزا. حتی خنثی هم نیست که اگه باشه هم بخاطر محدودیتاییه که جون و مالشو تهدید میکنه. که اگه آزاد باشه، که اگه کسی جلوشو نگیره، بی رحم ترین حیون روی کره زمینه. 

+ ته همه اینا باید فراموش کنیم. باید بی توجهی کنیم. باید بی توجهی کنیم که لذت ببریم. که انگار همه چی عادیه. که ما برترین گونه ایم که حق داریم همه رو نابود کنیم. و صبر کنیم تا طبیعت خودش دست به نابودی ما بزنه و طوری حلمون کنه تو خودش که انگار وجود نداشتیم.