گرداب

حس میکنم به اندازه تمام این فکرای تو سرم باید بنویسم تا خوب شه حالم. ولع نوشتن دارم اما کلمه برای نوشتن ندارم. وقتی هم کلمه دارم انرژیشو ندارم. افسردگی چیزی شبیه به گیر کردن تو یه گرداب وسط اقیانوسه. دائم باید تقلا کنی که جلوتر نری. که توی سیاهی فرو نری. روز داره، شب داره، روشنی داره، تاریکی داره، نور داره، سایه داره،... . خلاصه خیلی بالا و پایین داره. اما دارم تلاش میکنم از مرکز اون گرداب دور بشم. برسم به یه ساحل امن. امروز میتونم بگم از میانگین حالم تو این مدت بهترم. فاصلم تا مرکز قابل قبوله :).