آدم های امن

چقدر خوبه که چندتا آدم امن کنارت باشن. ازونا که نترسی چطوری رفتار کنی، قضاوتت نکن. خودت باشی جلوشون. الف همیشه برای من امن ترین بوده. اما غیر از الف، ن و ح مسلما فعلا اولین ها هستن. وقتی که خیلی اتفاقی بعد از چند ماه ن رو دیدم دقیقا همین حس رو داشتم. انگار نه انگار که چندماهه صحبت نکردیم. من زیاد این حس رو تجربه نکردم. حداقل تا قبل از دانشگاه. همیشه فاصلم رو با آدما حفظ میکردم. چون چیزایی که دوروبرمو گرفته بود دوست نداشتم و دوست نداشتم بقیه متوجه بشن. این منو خیلی گوشه گیر کرد. تو دانشگاه بهتر شد و بعد از آشنا شدن با الف دیدم چقدر این حس قشنگه. حالا دوست دارم غیر از الف چندتا آدم امن دیگه کنارم باشن. حالا نمیترسم ازینکه خودم باشم. م هم هست اما فاصله زیاد نمیذاره این حس رو داشته باشم. شایدم چیزای دیگه، نمیدونم.